Zapiski czynione po drodze

Pytanie, skąd jestem, jest w naszej kulturze coraz częstsze. Dla naszych przodków mogło wydawać się abstrakcyjne, skoro z dziada pradziada mieszkali tutaj i byli tutejsi, jak to do dziś ma często miejsce na Białorusi.  No chyba, że się jest z takiej rodziny, jak moja, w której świadomość, że przodek przybył z Węgier (w znaczeniu historycznym, a nie współczesnym), jest pielęgnowana. Wtedy człowiek zaczyna sobie zadawać pytania o korzenie swojej rodziny... O badaniach genealogicznych innym razem, choć też są ciekawe. Dziś krótko o badaniach genetycznych, a konkretnie autosomalnego DNA.  Autosomalne DNA, czyli DNA komórkowe to po prostu nasz kod genetyczny, który znajduje się w jądrze każdej komórki naszego organizmu. 22 pary chromosomów plus jedna na określenie płci. Ta druga zawiera haplogrupę męską, czyli zestaw genów, przekazywany z ojca na syna i pozwalający ze stuprocentową pewnością określić pokrewieństwo w linii męskiej. Nie ma tu możliwości pomyłki. A ponieważ Y-DNA (czyli haplog

 Mój przyjaciel Galadhorn mówi o sobie "Tolknięty" (polecam jego bloga ). Ja jestem tylko stolkieniony, czyli po latach błądzenia po różnych zakamarkach nawrócony na jedynie słuszną tolkienowską drogę.  W zasadzie to z Tolkienem było u mnie, jak z chrześcijaństwem. Przez lata podchodziłem do tematu, jak pies do jeża, choć przecież mity i to, co nazywamy fantasy zawsze kochałem i zawsze był to mój świat (nawet sprokurowałem taką baśń na potrzeby mojej drużyny zuchowej). Zakochany w Wagnerze, poezji heroicznej, nie dostrzegałem tego, co jest największym dziełem tego nurtu.  To było trochę, jak zaglądanie przez okno do wielkiego zamku. Smakowanie tego, co w środku, ale tylko z bezpiecznej odległości.  Wreszcie Peter Jackson swoimi filmami "wypchnął mnie przez próg". Wszedłem w świat Tolkiena, w którym czekało na mnie to wszystko, czym fascynowałem się dotąd, tylko bardziej. No i wsiąkłem.  Tak, jak nawrócenie i poznanie Pisma Świętego otworzyło mnie na bezmiar świata d

 Minął ponad rok od poprzedniego wpisu. Mimo szczerych zamiarów nie miałem jednak pary do zajmowania się blogiem. Pejszbok za bardzo mnie angażował.  Dwa długie bany po 30 dni (w listopadzie i teraz) pchnęły mnie jednak (w ślad za wieloma innymi) do ucieczki w bezpieczniejszą sferę, gdzie nie można dostać bana za napisanie "Dzień dobry" (a na pejsie i takie cuda się zdarzają). Zatem znacznie częściej będę produkował się tu. Może raz na tydzień? Może częściej, może rzadziej, ale jednak bardziej, niż raz na rok. 👍